The One With the Diaries

Onlangs kwamen mijn ouders op bezoek. Die staan hier regelmatig, maar ik vind dat niet erg. Integendeel.

Toen ze de laatste keer zijn langsgekomen, hadden ze een heleboel schriftjes mee die ik blijkbaar in mijn puberteit bijhield als zijnde mijn dagboeken. Ik schreef er alles in op. Dat weet ik nu omdat ik ze herlezen heb. Best grappig en genant tegelijk. Ze viegen in de papiermand, hoor.

Er stan echt dingen in waarvan ik niet wist dat ik ze verwoordde, en al zeker niet schriftelijk!

The One With the Invitation

Omdat beelden soms meer zeggen dan woorden...

Liefs,
Me die zondag weer aan het feesten is.

The One With the Liiiiiiiiiitle Difference

Mijn zusje heeft zichzelf een tijdje geleden op zelfstandige basis de kunst van het aanleggen van gelnagels aangeleerd. Persoonlijk vond ik dat ze dat niet slecht deed. Maar zelf was ze niet tevreden en is ze er dan ook mee gestopt.

Ondanks alles is het toch blijven kriebelen bij haar. Daarom heeft ze zich ingeschreven om een cursus nagelstyliste te volgen. Ze vroeg aan mij om mee te gaan omdat ik mooie nagels van mezelf heb (volgens haar) en dan had ze daar niet te veel werk mee en ging ik met tien mooi afgewerkte nagels naar huis. Dat zou mij nog goed uitkomen ook, want volgende week zondag is 't hier feest...

Ik ben dus met haar meegegaan als model gisterenavond. Kijk eens naar het resultaat !!!!

Eén afgewerkte hand, waarvan mijn eigen nagels kort gezet werden om dan nadien tips op te kleven! Aan mijn andere hand werd niks gedaan... Zo zal ik een weekje rondlopen, want mijn zus komt me volgende week uit de nood helpen dat ik toch in evenwicht ben wat betreft mijn nagels tegen de eerste mijlpaal van Mauro. (Uiteraard neem ik mijn zus niks kwalijk! Het rondlopen met twee verschillende hande nzijn nu eenmaal 'de geneugden' van een model...)

Ach, het was een superfijne avond en tegen een avondje plezier met je zus, zegt toch niemand 'neen', ook al kom je maar half afgewerkt buiten.

Liefs,
Me die het verschil voelt tussen links en rechts en ondervindt dat typen precies niet meer zo goed gaat...

The One With the Balloons

 

 

Het is weer redelijk schandalig lang geleden dat ik nog eens iets geschreven heb. Er valt dan ook veel te  vertellen!!

 

Zo staan de examens weer voor de deur met morgen mijn eerste examen. Ik ben er wel klaar voor, alleen is er één klein onderdeeltje dat ik niet zo zie zitten. Dat zal een harde noot worden om te kraken. Vooral omdat ik mijn eerste opdracht niet heb teruggekregen waardoor het moeilijk wordt om rekening te houden met de opmerkingen van de docenten...

 

De stage is ondertussen ook allang afgelopen. Uiteindelijk viel het wel mee. Waar ik slecht begonnen was, ben ik heel fel gegroeid en uiteindelijk kreeg ik te horen dat ik een goeie leerkracht zou zijn. Doet wel deugd aan 't hartje ... *glimlacht*

 

De taken voor school, die komen allemal op een hoopje terecht... Slechte timing! Slechte planning! Maar dat heb ik aan mezelf te danken, en toch ook een beetje aan 't Ventje... Die zegt dat mijn studies iets bijkomstig zijn, voor als ik tijd te veel heb... Zou je je dan voor minder schuldig voelen als je er toch aan wil werken? Verschil tussen 't Ventje en ik? Hij kijkt naar vandaag, morgen en misschien overmorgen. Ik kijk al vijf jaar verder vooruit. Welke levensvisie is nu eigenlijk het beste?

 

Met ons Klein Ventje gaat ook alles goed, behalve dat hij nu een oorontsteking heeft... Maar ach, ook dat zal hij wel overleven! Welk kind wordt er nu nooit ziek? En daarbij: als het dat maar is! Ik ken hier in de straat mensen die ergere dingen meemaken/meemaakten met hun dochtertje... Binnen anderhalve week wordt ons Klein Ventje trouwens een heuse peuter. Gedaan met de 0! Welcome 1!

 

Alles voor zijn eerste verjaardagsfeestje is al volledig uitgekiend in mijn hoofd. De mensen zijn uitgenodigd. 20 in totaal... Ik ga nog taart bestellen. Ik ga tiramisu maken. Ik ga chocomousse maken. Misschien nog plattekaastaart? Er zullen als 'avondeten' hotdogs zijn... Kortom: veel voorbereidingswerk maar tijdens 't feestje zelf minder. Er zijn, denk ik, met gemak 150 ballonnen voorzien om heel ons huis te vullen. Ik denk ook dat ik een tiental vlaggenslingers gekocht heb om omhoog te hangen. Jaja, die eerste verjaardag zal niet onopgemerkt voorbij gaan! (Foto's volgen... Beloofd!)

 

In onze vriendenkring is er (eer)gisteren nog een baby geboren. Ik ben nog in blijde afwachting van het kaartje om de exacte datum enzo te kennen. Een meisje. Fayah heet ze. Binnenkort kunnen we haar hopelijk gaan bewonderen! Want met een zieke tot-nu-toe-nog-altijd-baby gaat dat niet...

 

Voila, hierbij een korte update en hopelijk ben ik hier binnenkort weer met meer weer... Euh... Nieuws! (En neen, we verwachten nog geen brusje voor Mauro.)

 

Veel liefs,

Me die zich verder gaat voorbereiden op het examen voor morgen.

The One With the Comic Books

Gisterenochtend hoorde ik op de radio dat er een nieuwe strip van Suske en Wiske is uitgekomen. Anders dan we gewend zijn. Maar wat wil je ook, wetende dat de tekenaar honderd jaar geleden geboren werd. Ondertussen is hij ook al 23 jaar geleden gestorven... Ik denk dat het dan ook maar normaal is dat ze 'meegaan met hun tijd'. Ik vind het langs de andere kant wel leuk dat zijn verhalen en fantasieën zijn blijven bestaan. Een beetje een 'zekerheid' en 'constante' in mijn leven.

Ik ben die strip ook eens gaan opzoeken op 't Internet. Ik heb ze gevonden op stripweb.be. Amai, een strip dat kost geld! Maar niets weerhoudt me ervan om toch een lumineus idee te hebben en er blijven aan denken tot ik het eindelijk eens heb kunnen neerschrijven.

Ik ben van plan om een stripcollectie (te laten) aanleggen. We zouden kunnen starten met Jommeke en De Kiekebpes en misschien ook nog Suske en Wiske. Als er dan cadeau-ideeën worden gevraagd, kunnen we dat altijd meegeven,;samen met de nummers die we al dan niet hebben.

Het lijkt me wel wat om zoveel strips te hebben. Later ook, voor Mauro. Voor mijn lessen Nederlands. Ik heb gemerkt dat strips tegenwoordig quasi altijd een lesbegin zijn. Niet anders dan voordelen dus, volgens mij! 't Ventje leest ook graag strips. Maar aangezien we er maar een stuk of twintig hebben, leest hij altijd dezelfde...

Enfin, ik ga terug aan mijn strijk verderdoen en hopen dat Mauro toch nog in slaap valt in plaats van zo staat te wenen. Aandachtswenen, welteverstaan.

Liefs,
Me met het lumineuze idee en veel goeie moed en energie door de zon.